dörtyol boğumundan sızan sarhoşluk
damlar bir ortaçağ limanına
fener dipleri yine karanlık





seni yazdığımı hatırlıyorum
hiç hesaplaşmadığımı da şimdi farkettim
yaklaşıyorum sanırım
hep güldüğümü söylerdin
ara sıra büyüyen bir bitkiye bakıyorum
ona da gülüyorum
daha isim koymadım
ama yaklaşıyorum
onun meyvası var mı bilmiyorum
daha çok küçük sayılır
ona bakıp gülüyorum
birşeyler olacak
oturup düşünmeye başladığımda
seni yazdığımı unutmadığıma göre
bir hesap var içimde
sayfalar dolusu belkide
belki kuruyup gidecek bir bitki
her zamanki gibi gülüyorum
gücümü  alıyor benden ne yapayım
güzel işte ne yapayım
bekliyorum