çaylak

¿ adını sormayı denesem
bu sefer kesin düşerim pencereden ¿

iki katlı ahşap bir evin
ahşap merdivenlerinden öğrendim yüksekten korkmayı
siyah örtmeli bir kadının omuzunda sevdim
sadece gökyüzünde parlayan yıldızların karanlığını
gölgesinden yokuş aşağı koşarken düştüğüm
bir çınarda sonlandırdım
şeytan köprüsünden başlayan yarışı
silah sesleriyle buluştum
divanın altındaki saldırıya uğramış oyuncaklarımla
ışıkları söndürenlerin gözleriyle
ucu aralanan kara perdenin altında
sinmek için akan kanın kokusuyla
yumurta topuklarıyla kırmaya çalışıyordu taşları
tabancalarını kaburgalarına dayayan adamlar

adını sorsam
kızarmaktan başka bir işe yaramaz yüzüm