yansıyan bir hiçsin gecenin karanlığında kendine doğru fırlamış bir ok gibi soru soruyorsun gölgene düşen bir ak sevdiriyor sana gördüğün şeyi yıllar geçtikçe yaklaşıyor gerçek azalan altın saatlerde geri kalmış delilerin zekası parlıyor yarım yamalak cevaplarla iç çekiyor bir ayyaş yudum yudum acı ah ne kadar güzel birini güneş doğarken tanıyamamak