gelecek için ölümü mürekkebin hüznüyle yazılmış
gözyüzüne bakan gözleri söylemiyor ona bulduğunu
el değmemiş bir el ile geliyor elleri paramparça
bir ateşin içine düşüyor yolunda elleri uzanmış
haksızlık kokusu siniyor taş duvarlara
yaşayanlar alışıyor karanlıkta kalmaya
değişen bir şey yok
karatahtadan ismin silinene kadar çocuksun
dilediğin kadar bakabilirsin yıldızlara
sonra kurban
kıraldan çok sevildiğin için sustu gözlerin
çorak bir nefes alıyorum
değişen bir şey yok