kırmızı yandı
durdum
önümde bir araba vardı
o arabanın sol ön kapısına
yedi sekiz yaşlarında
esmer zayıf bir erkek çocuğu yaklaştı
elinde iki tane kağıt mendil vardı
vitesi boşa aldım
dikize baktım
o ara çocuğun bana açık tuttuğum camdan
mendili uzattığını fark ettim
huyumdur bazen önce davranırım
birşeyler söylemesine izin vermeden
bi beş lira versene benzinim bitmek üzere dedim
çocuğun yüzünde bir şakınlık bir huzursuzluk belirdi
ardından bozuk türkçesiyle anlamadım dedi
bi beş lira ver arabanın benzini yok dedim
çocuğun yüzündeki şaşkınlık gidip gelirken elini cebine attı
sadece bozuk param var olur mu dedi
lan benimle taşak mı geçiyor velet derken
hayatım boyunca bu kadar samimi bir yüz ile karşılaşmadığımı anladım
değil beş cebindeki tüm parayı vermeye hazırdı
bacak kadar çocuk ağızıma sıçtı
lafı değiştirmek için nereli olduğu sordum
suriyeli dedi
tamam boşver dedim uzaklaştı
hemen elimi ceplerime attım
ne varsa avucuma aldım
aynaya baktım arkadaki arabanın yanındaydı
seslenmek için başımı çevirdiğimde kaybolmuştu
aracın hiçbir aynasından gözükmüyordu
derken korna seslerinden yeşil yandığını gördüm
hareket etmek zorundaydım
yürüdüm

bu çocuğun üzerine
tonlarca bomba attılar
ölmedi
annesi babası hayatını kurtarmak için
kucaklayıp bu ülkeye getirdi
para denildiğinde ne düşünür bu çocuk
öğrettikleri gibi duran araçlardan mendil uzatarak istenecek
akşam olduğunda cebinde ne varsa alınacaktır
sırf bozuk para dolu olduğunda cebi rahatsız oluyor insan
sana bütün beş lira vermek isterim
fakat bozuk paradan başka param yok
bütün paranın da bozuk olduğunu bilemeyecek kadar iyi niyetliyim
bana sitem etmezsen buyur
diyen bir çocuğun
milliyetçiliği
yurtseverliği
benim bi bok olamadığımın kanıtıdır