kalemimin hayal gücü
birine sarılmaya yetmedi
ışığa yaklaştıkça kararan bir eldi düşlerim
dizelerim her sayfayı kirletti
aynalarda değil duvarlarda görebildim kendimi
ne birini tanıyabildim ne kendimi
gözyaşlarım yanağımı kirletti
beni bir ateşi karıştırırken
ciğerimi közleyip sırtlanlara yedirken
yok olmak için varlığa küfrederken gördü
beni beyaz bir çiçeğe tükürürken
karıncaları ezerken gördü
karanlığın beni saklayamadığını gördü
bir noktanın durduğu yerde
ne bir son bulabildim
ne bir ilk
kalemim kırık kağıdım küs bana
sesim rüzgarları kirletti
yüreğim koynumu ısıtmaya yetmedi
birine yaklaştıkça soğuyan bir eldi ellerim
umudumu kırbaçlarken gördü
gülüşlerimi kılıçtan geçirirken
beni ateşle oynarken
noktaları ateşe verirken gördü
külleri her hikayeyi kirletti
belki gerçekti
belkide gelecekti
dedim ya sesim
rüzgarı rahminde kirletti
yalnızlığımı tekmelerken gördü
bir noktanın büküldüğü yerde
ne hüzünü tanıyabildim ne sözümü
o kelimeler sesimi kirletti
korkunun ecele duyduğu aşkkkk jjjkk ggfrthjkl
düşlerimi anlamsız kirletti