soluğunla buğulanıyor düşüncemin camları
hergün biraz daha artıyor bilinmezliği varlığımın
durup durup yazıyorum
güneş öyle güzel parlıyor ki
ona giden yollara bağlanıyorum
güzel şarkılar var hep uzaklara söylenmiş
yeşile mırıldanışım neden salınıyor rüzgarla biliyor musun
tozu dumana katmayan her bekleyiş beyhude
ben kitabını yılan derisine yazıyorum
damarlarıma gelecek sıra
oldum mu sana işte insan
şair insan
gecenin karanlığında kendinden geçmenin neresi güzel
kadehini ışığın en sıcağına vurabiliyor musun
aydınlığın içinde kayboluyor mu gerçeğin
yok sen örümcek gibi duruyorsun aklımda
seni yalan dünyamla evlendireceğim
altı bacaklı bir sürtüksün sen
senin gemin dümensiz mi sanki
oy oy oy
fena kırdın kalbimi
çekilin yolundan güneşe gidenlerin
ben düzenimi pişmanlık üzerine kurdum
ya umudunla gelirsin yanına
yada umutsuzluğunla
söyle nasıl yazayım seni alnıma