lisedeyiz
bir sene daha var ama
bizden ne köy olur ne kasaba
arkadaşım da benim kadar umutsuz
üniversite okumak aklımıza bile gelmiyor
o sırada bosna nasıl karşık
katliam üzerine katliam
savaşa katılmaya karar verdik
o zamanlar bu vakıf hızlı
ramazan ayının ortalarına doğru
iftar yemeği verdikleri yere gittik
geniş bir ev büyüklüğündeki salona girdiğimizde
kendimi at penisinde güneşlenen kelebek gibi hissetim
duvardan duvara yeşil bir halı
ve sırtını duvara dayamış oturan
sarıklı cübbeli sarıklı adamlar
minder bile yoktu yerde
kapının hemen girişine çöküp
vhs kasetten video izlemeye başladık
televizyondaki savaş cihat allah deyip duruyordu
birbirimize tamam burası orası dedik
üzerimizdeki renkli giysilerle tektik
sonunda biri şüpheli bakışlarla yanımıza geldi
biraz hoşbeşten sonra
bosnaya gitmek istediğimizi ve
şehit olmak için yanıp tutuştuğumuzu söyledik
yalan aq
bunalmışız bir çıkış arıyoruz
bize bir seyahat firmasına gidip
falan şahsı bulun dedi
iftara çok az kalmıştı
akşam namazı için saf tutmaya başladılar
yanımıza gelen abdestiniz var mı dedi
biz yok deyince kapının oradaki yeri gösterdi
istediğimizi almıştık
kapıdan sıvışıp gittik
ertesi gün adamı bulduk
ne istediğimizi söyledik
bir süre sustuktan sonra
100er mark istedi
silah ve yol parası için
kaçak gidecektik elbette
yaklaşık bir hafta sürdü parayı bulmamız
adamın yanına gidip parayı önüne koyunca
adam ayağa fırladı
sesini yükselterek
lan olum
siz daha askerliğinizi bile yapmamışsınız
sittirin gidin dedi
arkadaşımla parayı bi güzel yedik
o gün bu gündür
ne şehit olasım var
ne de dinci